Leesautobiografie

De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat lezen al een tijdje niet meer mijn favoriete bezigheid is. Vroeger was dit een compleet ander verhaal, ik las wel drie boeken in één week volledig uit. Hoezo ben ik ineens gestopt vraag je je nu af? Daar kan verschillende antwoorden op geven. De grootste boosdoener is volgens mij de pubertijd. Na de basisschool ging ik me langzaam bezighouden met andere dingen zoals feestjes, vrienden, schoolwerk, sport en natuurlijk sociaal media. Ook word er veel van je verwacht op het VWO, we moeten wel twaalf boeken lezen in de bovenbouw, en laat het nou net zijn dat ik lezen een straf vind als het verplicht is. In de vakantie lees ik rustig in een paar uur een dik boek uit op het strand, dat vind ik heerlijk. Dan kan ik lekker zelf kiezen wat ik wil lezen en dan kan ik er echt diep inzitten, ik kom dan echt tot rust. De combinatie lezen en verplichting werkt alleen niet zo goed bij mij, mijn opstandige puberbrein zegt simpelweg nee.

Van vroegs af aan was ik een boekennerd, ik was dat zeven jarige meisje die niet om barbies maar om boeken vroeg voor haar verjaardag. Een van de reden voor mijn obsessie met boeken was toch wel mijn oma. Vroeger paste zij vaak op mijn broertje en mij, ze las ons al voor uit boeken toen we nog niet eens wisten waar ze het over had. Ze las vooral voor uit Disney boeken, ik heb het verhaal van de 101 dalmatiërs wel duizend keer gehoord denk ik. Ik vond alle sprookjes vroeger geweldig, ik keek enorm op naar alle prinsessen en helden waar ik over hoorde, ik wilde later ook zo zijn. 

Je zou dus kunnen zeggen dat mijn obsessie met boeken is begonnen bij mijn oma, maar toen ik wat ouder werd ging ik ook veel zelfstandig lezen. In de lagere klassen van de basisschool, toen ik nog maar net kon lezen, las ik veel boeken zoals "Otje" en "Pluk van de Petteflet". Al het werk van Annie M.G Smit had mijn aandacht. Deze boeken werden namelijk ook veel door de leerkrachten voorgelezen, ze lazen voor uit grappige of spannende boeken zodat heel de klas aandachtig zat te luisteren.

Ik ging heel ander soort boeken lezen in de hogere klassen van de basisschool. Ik las niet zo veel sprookjes meer, maar ik hield nog steeds van boeken met avontuur en spanning erin. Ik kan me nog goed herinneren dat ik het boek "De dikke bende van de Korenwolf" van Jacques Vriens zo geweldig vond, die las ik bijna elke week opnieuw. Dat boek sprak me zo aan omdat er super veel avontuur in zat. Ik was zelf een best stil en netjes meisje die nooit iets uitspookte, dus voor mij was het heel interessant om te lezen over een stel kinderen die de boef uithangen, daardoor bleef ik lezen. Langzamerhand merkte ik dat ik ook graag boeken wilde lezen over meer "meisjes achtige dingen", hoe ik toen der tijd noemde. Ik ging het nooit toegeven, maar ik begon boeken zoals de "Hoe overleef ik." serie van Francine Oomen heel leuk te vinden. Het werd toch maar tijd voor de middelbare school...….

Toen was het zo ver, de middelbare school. Dit was het moment waar alles veranderde in de relatie tussen boeken en mij, ik kreeg veel minder interesse in lezen. In de onderbouw viel het nog wel mee, ik las nog regelmatig boeken, maar zeker niet zo veel als op de basisschool. De middelbare school was een compleet andere wereld voor mij, als meisje op de basisschool was dit het moment waar ik op gewacht had. Ik was allemaal nieuwe dingen aan het ontdekken in deze andere wereld, en dat is ook de reden dat ik meer geïnteresseerd werd in een ander soort genre boeken. Ik hield nog steeds van spanning in boeken, maar ik las ook steeds liever over liefde, relaties en tienerdrama. Ik zat nu zelf in dat wereldje, en omdat ik het nog een beetje aan het ontdekken was trokken dit soort boeken mijn aandacht. Dit neemt niet weg van het feit dat ik nog steeds een thriller fan ben. Ik lees het liefste boeken over moord, criminaliteit en alles wat strafbaar is. Dit heeft me altijd al geïnteresseerd, maar namaten ik ouder werd nam dit extreem toe, en dat is nog steeds niet veranderd. In de bovenbouw begonnen we in de klas boeken te lezen zoals ‘De klucht van de koe’ en ‘Karel ende Elegast’. Deze boeken waren helemaal niks voor mij, ik kwam er heel moeilijk doorheen, het was gewoon te saai. Het boek wat me erg aansprak in 4 VWO was: ‘Perenbomen bloeien wit’ door Gerbrand Bakker, ik heb deze maar liefst drie keer gelezen. Ik vond de spanning en het ‘niet weten’ zo leuk aan het boek, voor mij was het een echte page turner. Het boek ‘Phileine zegt sorry’ door Ronald Giphart sprak mij ook erg aan, zoals ik al zei vind ik onderwerpen als tienerdrama en liefde geweldig; dit boek was dus perfect voor mij. Het boek wat mij dit jaar erg aansprak was: ‘Zomerhuis met zwembad’. Het boek zat vol met spanning, en ik wilde blijven lezen. Hetzelfde gelde voor ‘Tirza’, door de spanning en het ‘niet weten’ wilde ik blijven lezen. Ik ben dan ook van plan om in VWO 6 meer van dit soort boeken te gaan lezen, het liefste zelfs nog spannender!